من نه تشنه آب کربلایم

ونه شش گوشه دربغل میخواهم

 من فقط قبر تو را میخواهم

آخر مادر همه چیز انسان است

چقدر بر مشامم برسد بوی کربلا

ولی بویی از تربت تو نیاید

چرا باید بماند بر دلم آرزوی لمس تربت تو

امان از این همه درد

امان از این همه غم

امان از این همه رنج

پهلویم این روزها بد جوری درد میگیرد

 از بس که آه کشیدم 

 از بس که بغض در گلو گیر کرده دارم

 از بس که هی قورت دادم خودم را

سهم من فقط از تو

یک چادر خاکی است

یک دیوار ویک سیلی

یک کوچه و یک نیلی

یک بازو ویک بانو

آه دیگر آب فرات به کارم نمیآید

آه دیگر شش گوشه مرا تسکین نمیدهد

آه مادر آه  آه ،آه

میدانم که در خانه خود هستی

اما حیف که نیستی

یعنی نمیگذارن که باشی

این کفتار های بجا مانده از مدینه

آخر بگو چه چاره کنم

منی که نه مادر دیدم

نه فرزند

وای بر من

وای بر این روزگار

وای بر این انتظار

وای بر این ثانیه ثانیه های انتظار

بس است دیگر

 انتظار هم گریان شد از انتظار من!!!